W międzywojniu było to miejsce tętniące życiem. Bywał tu historyk Tadeusz Korzon, koncertował Ignacy Jan Paderewski, malował pejzażysta Jan Stanisławski, stałym gościem był mistrz fotografii Jan Bułhak, każde wakacje spędzała pisarka Wanda Miłaszewska. Po wojnie dwór trafił do Muzeum Wsi, a krajobraz zszarzał przesłonięty PGR-owskimi blokami. Tylko park pełen wiekowych drzew wciąż zachwyca.
Bobra Wielka to bardzo stary majątek. Po 1500 roku przez ponad dwa stulecia dzierżył go możny ród Syruciów (z których po kądzieli wywodził się poeta Czesław Miłosz). Zresztą pobliska wieś Sieruciowce (wcześniej Syruciowce) od tych możnowładców wzięła swą nazwę. W połowie XVIII wieku istniały już trzy Bobry, największa zaś z nich - z młynem i stawem - należała do Hremyków, później przeszła we własność Butowtt-Andrzeykowiczów. Właśnie przedstawiciel tego roku, Michał, marszałek powiatu grodzieńskiego, z nadania cara gubernator grodzieński i wołyński, wzniósł w latach 1817-18 dwór modrzewiowy, a obok ustawił lamus, w którym spotykali się grodzieńscy masoni.
W latach 30-tych XIX wieku Bobrę Wielką przejęła rodzina Kaszubów, pod koniec wieku majątkiem władała Anna z Kaszubów Roszkowska. Ona to właśnie zdecydowała się na wydzierżawienie dóbr szwagrowi męża, Aleksandrowi Tomaszewskiemu, później zaś na ich sprzedanie synowi Aleksandra, Janowi. Ostatnim ich właścicielem był Tadeusz Tomaszewski, który żywota swojego dokonał w Szprotawie na południu Polski w 1977 roku - pisze w swojej książce "Polska egzotyczna" Grzegorz Rąkowski.
Chwile swej największej chyba świetności dwór przeżywał w 20-leciu międzywojennym, gdzie był kulturalnym i towarzyskim przybytkiem.
Po wojnie dwór przeniesiono do Muzeum Wsi w podbiałostockich Osowiczach, gdzie stoi (pusty) do dziś.
Jak wyglądało życie w Bobrze Wielkiej przed 1939 rokiem? Ukazują to poniższe fotografie. Na pierwszej z nich zobaczyć można wiekowy budynek od frontu (lata 20-te?). Dalej: Tadeusz Tomaszewski w Bobrze w 1931 roku, przed polowaniem stoją od lewej: Tadeusz Tomaszewski, jego siostra Jadwiga oraz brat Wacław. Ostatnie zdjęcie wykonano już po łowach.
Fotografie publikujemy dzięki uprzejmości Grzegorza Otoki z Sokółki.
Jeżeli macie Państwo w swoich zasobach archiwalne fotografie (nawet z lat 70-tych, 80-tych, czy 90-tych), przyślijcie je do portalu wraz z krótkim opisem. Czekamy pod adresem Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript..
(is)