Wczoraj późnym wieczorem w swym domu w Krynkach zmarł Sokrat Janowicz. Miał 76 lat.
"Odszedł od nas człowiek wielkiego formatu – wybitny polski Białorusin, uznany i ceniony pisarz, intelektualista, zasłużony obywatel. Po utracie Sokrata Janowicza łączymy się w smutku z Jego rodziną i bliskimi" - pisze w mailu do redakcji Jerzy Chmielewski, prezes Fundacji Villa Sokrates.
Sokrat Janowicz urodził się 4 września 1936 roku w Krynkach. Ukończył filologię polską na Uniwersytecie Warszawskim. Jego pierwszą książką był tom opowiadań "Zahony" (1969). Działał w Białoruskim Towarzystwie Społeczno -Kulturalnym. W 1958 rroku był współzałożycielem Białoruskiego Stowarzyszenia Literackiego "Białowieża". W 1994 roku powrócił z Białegostoku do rodzinnego domu w Krynkach.
Redagował w Krynkach rocznik europejski „Annus Albaruthenicus — Год Беларускі”, zapraszając każdego lata do gospodarstwa agroturystycznego w Łapiczach k. Krynek zainteresowanych kulturą białoruską i jej związkami z kulturą polską intelektualistów z Europy i Ameryki Północnej.
Sokrat Janowicz był laureatem nagród literackich i kawalerem wielu odznaczeń państwowych, zarówno polskich jak i obcych, m.in. Krzyża Polonia Restituta.
Sokrat Janowicz był autorem wielu publikacji książkowych, wydał m.in.: "Wielkie miasto Białystok" (miniatury, 1973), "Ściana" (powieść, 1979), "Samosiej" (powieść, 1981), "Trzecia pora" (miniatury, 1983), "Miniatures" (miniatury, 1984), "Białoruś, Białoruś" (eseje, 1985), "Terra Incognita: Białoruś" (eseje, 1993), "Nasze tysiąc lat" (tom rozmów z Jerzym Chmielewskim, 2000), "Ojczystość. Białoruskie ślady i znaki" (zbiór esejów, 2001), "Domowe stulecie" (powieść, 2008).
opr. (is)