Czytelnik przesłał do redakcji zdjęcia żubrów. Wykonano je w poniedziałek po południu pod Krynkami.
REKLAMA
Najlepszy czas na obserwację żubrów przypada okres jesienno-zimowy. Wtedy wychodzą na łąki i pola, gdzie poszukują pożywienia. Wiosną i latem te zwierzęta chowają się do lasów.
Zdjęcia Czytelnika:
Żubr to największy ssak w Polsce i Europie – nie dziwi zatem fakt, iż jest nazywany królem puszczy. Pomimo skazania na wyginięcie udało się go uratować i dzisiaj jego populacja stale wzrasta.
Wielkość ziwerzęcia zależy od wieku i płci. Waga samca wynosi od 440 do 920 kg, a wysokość dochodzi do 188 cm. Samice ważą od 320 do 640 kg. Pomimo takich rozmiarów potrafią one biec z prędkością 40 km/h i bez problemów przeskoczyć szeroki strumień lub płot.
Żubr ma dobry węch. Wykorzystuje ten zmysł podczas poszukiwania pokarmu, czuwania nad bezpieczeństwem młodych, a byki podczas rui. Samica z młodym potrafi wyczuć człowieka zanim go zobaczy.
Te zwierzęta odżywiają się różnymi gatunkami roślin. Podstawowym pokarmem są rośliny zielone i trawy (około 80% całej diety). Pokarm znajdują na dnie lasu i na zrębach, a także łąkach i polach uprawnych w najbliższym otoczeniu. Późną zimą i wczesną wiosną swoją dietę uzupełniają korą, a także pędami drzew i krzewów. Szczególnie chętnie obdzierają zębami korę dębu, jesionu oraz grabu. Żerowanie zajmuje im ok. 50–80% czasu od wschodu do zachodu słońca.
Głos żubra ograniczony jest do specyficznego głosu zwanego chruczeniem. Usłyszeć go można od matki nawołującej lub ostrzegającej młode oraz od byka podczas okresu rujowego.
zednia.bialystok.lasy.gov.pl
(orj)